۹-قصه گویی به شیوه اجرای نمایش داستان
کودکان ممکن است نقش های مختلف داستان را به صورت نمایشنامه به اجر در آورند . پس از ارائه داستان ، درمانگر تلاش میکند تا براحساس های شخصیت های داستان تأکید و گروه را برای رسیدن به تصمیم های کلی از پیرنگ داستان هدایت کند (نیوکامر ، ۱۹۹۳ )
۱۰-قصه گویی از طریق بیان خاطرات کودک
در تکنیک دفتر خاطرات که وست [۱۰۴] ودان [۱۰۵](۱۹۸۵) آن را بر اساس مفهوم اهداف اشتباه زندگی در نظریه آدلر تدوین کردهاند از قصه ها برای کمک به دانش آموزان دبستانی در خود- فهمی روان شناختی و فهم مدیریت رفتار کلاسی شان ، استفاده می شود . در این شیوه داستان به صورت بیان خاطرات یک کودک از اتفاقاتی که بین خود و همکلاسی هایش در مدرسه پیش آمده است ، ارائه می شود . در این خاطرات کودکی داستان بد رفتاری کودک دیگری را توصیف میکند .
به دنبال آن درمانگر درباره انگیزه های کودک بد رفتار ، از کودکان سؤالاتی را پرسیده و آن ها را به چالش می کشد . آن ها با توجه به قصد و شرکت در بحث گروهی ، درباره رفتار مناسب مطالبی میآموزند ، در جریان جلسات ، می توان فضایی را فراهم نمود که دانش آموزان درباره رفتارهای مخرب خود و انگیزه های انجام آن ، گفتگو و بحث کنند .
با توجه به آنچه گفته شد ، به طور کلی کاربرد قصه و ساختار آن در روان درمانی کودک به سه شیوه است :
اول خواندن قصه های قدیمی یا قصه های پریان برای کودکان و استفاده از معانی و نمادهای استعارهای آن ، دوم ، نگارش قصه های درمانی و کار از طریق آن ها با کودک (قصه های درمانی داستان هایی هستند که درمانگر با توجه به مشکل خاص هر کودک و با اهداف خاص برای او مینویسد ) و سوم قصه پردازی خود کودک به عنوان یک شیوه درمانی. در هر صورت چه قصه توسط کودک ارائه شود یا درمانگر و یا به صورت توأم این اهمیت دارد که درمانگر توجه کودک را به احساسات و افکار شخصیت های قصه جلب نماید و از او بخواهد خود را به جای شخصیت ها گذاشته و احساسات و افکار آن ها را بیان کند . بحث درباره نکات مهم قصه ها، رابطه علت و معلولی رویدادها ، شناسایی مشکلات موجود و روش های رویارویی مختلف برای حل مسائل یا عبور از مشکلات و بررسی پیامدها درخواست نظر کودکان برای استنتاج نتایج اخلاقی از قصه ها و بیان آن ها، میتواند از جمله مواردی باشد که درمانگر و کودک به آن می پردازند (شایپرو وراس ، ۲۰۰۲)
-
- -Lahey ↑
-
- -Scourzelli ↑
-
- -Gold ↑
-
- -Anna -Freud ↑
-
- -Melanie-Klein ↑
-
- -Kandreth ↑
-
- -Milton-Erikson ↑
-
- -Carlson ↑
-
- -Bettelhim ↑
-
- -Gardner ↑
-
- -Tolan ↑
-
- -Lober ↑
-
- -Arad ↑
-
- -Shapiro ↑
-
- -Ross ↑
-
- -Triezenberg ↑
-
- -Mc.Grath ↑
-
- -Zipes ↑
-
- -Divinyi ↑
-
- -Tampson ↑
-
- -Rodoulf ↑
-
- -Davise ↑
-
- -Heffner ↑
-
- -Kaplan ↑
-
- -Sadock ↑
-
- -Kazdin ↑
-
- -Rink ↑
-
- -Datilu ↑
-
- -Friman ↑
-
- – Crick ↑
-
- -Dodge ↑
-
- -Digeorgy ↑
-
- -Out ↑
-
- -Jangsma ↑
-
- -Chambers ↑
-
- -The Feeling Word Game ↑
-
- -The Guess My Word Story Game ↑
-
- -Therapeutic Metaphor ↑
-
- -Story Telling With Objects ↑
-
- -Oppositional Defiant Disorder ↑
-
- -Children Symptom Inventory ↑
-
- -Hiward ↑
-
- -Conduct Disorder ↑
-
- -Attention Deficit Hyperactivity Disorder ↑
-
- -Gibell ↑
-
- -Stein, D.J. ↑
-
- -Ecenbach. ↑
-
- -Rey ↑
-
- -Faraone ↑
-
- -Mac. Mahun ↑
-
- -Estes ↑
-
- -Thomas ↑
-
- -Boork ↑
-
- -Achenbach ↑
-
- -Edelbrock ↑
-
- -Campbell ↑
-
- -Hinshaw ↑
-
- -Puiy-antich ↑
-
- -Biederman ↑
-
- -Millberger ↑
-
- -Getonze ↑
-
- Guerra ↑
-
- -Huesmann ↑
-
- -Hanish ↑
-
- -Patterson ↑
-
- -Reid ↑
-
- -Dishion ↑
-
- -Wach smuth ↑
-
- -Forehand ↑
-
- -Brody ↑
-
- -Robinson ↑
-
- -Eyberg ↑
-
- -Peed ↑
-
- -Roberts ↑
-
- -Mc.Mahon ↑
-
- -Delfini ↑
-
- -Bernal ↑
-
- -Rozen ↑
-
- -Framo ↑
-
- -Emery ↑
-
- -Smith ↑
-
- -Jahnson ↑
-
- -Lobits ↑
-
- -Oleary ↑
-
- -Porter ↑
-
- -Miller ↑
-
- -Hans Anderson ↑
-
- -Ploisky ↑
-
- -Prott ↑
-
- Brown ↑
-
- -Piajet ↑
-
- -Machado ↑
-
- -Maylze ↑
-
- -Crawly ↑
-
- -Schneider ↑
-
- -Dube ↑
-
- -Oaklander ↑
-
- -Dewivedi ↑
-
- -Geldard ↑
-
- -Scourtz ↑
-
- -Newcomer ↑
-
- -Muntigal ↑
-
- -Brooks ↑
-
- -West ↑
“