زیرساخت های تسهیم دانش
توجه به زیرساختهای تسهیم دانش از سوی سازمانها و مؤسسههای آموزشی و پژوهشی و نهادینه شدن سیاستها و برنامههای مرتبط با اشتراک دانش، سازمانها را در اجرای هر چه بهتر و تسهیل فرایند تسهیم دانش یاری مینماید. در این بخش، زیرساختهای مرتبط با تسهیم دانش در سه مقوله برنامههای تسهیم دانش، شیوههای رسمی و غیر رسمی در به اشتراکگذاری دانش و بسترها و مجراهای تسهیم دانش طبقهبندی شده است، و به طور مختصر توضیحاتی در ارتباط با هر یک ارائه میگردد( همان).
۲ـ۲ـ ۳ـ ۷ـ برنامههای تسهیم دانش
در راستای سیاستگذاری کلان برای پیادهسازی مدیریت دانش و در پی آن تسهیم دانش، برنامهها و راهبردهایی توسط سازمانها و مؤسسههای آموزشی و پژوهشی مورد توجه قرار میگیرد. از جمله برنامههای مورد توجه میتوان به برگزاری سمینارها و کنفرانس ها، برگزاری کارگاههای آموزشی و یا فراهمآوردن شرایط شرکت در آن به عنوان مدرس یا فراگیر، برگزاری مهمانی های علمی و غیر رسمی، تشکیل گروههای هم کارکرد، تشکیل جلسات حل مسئله(مشکلگشایی گروهی)، ایجاد مخازن دانش و استقرار نظام پاداشدهی اشاره کرد(صلواتی، ۱۳۸۳).
۲ـ۲ـ ۳ـ ۸ـ شیوههای به اشتراکگذاری دانش
شیوههای به اشتراکگذاری دانش، وضعیتی را توصیف میکند که دانش از آن طریق به اشتراک گذاشته میشود. مطالعه متون و پژوهشها نشان داد به طور کلی دو رویّه رسمی و غیر رسمی در تسهیم دانش وجود دارد. آنچه این دو رویّه را از یکدیگر متمایز میسازد، محتوای دانش نیست بلکه شرایط محیطی، امکانات و عوامل سازمانی دیگری در این امر دخیل است. به نقل از «کینگ[۱]» (۲۰۰۱)، دانش، چه عینی و چه ضمنی، میتواند از طریق رویّههای رسمی و غیر رسمی به اشتراک گذاشته شود.
۲ـ۲ـ ۳ـ ۹ـ روش های غیر رسمی اشتراک دانش
اشتراک دانش به شیوۀ غیر رسمی از طریق گفتگوهای غیر رسمی و تعامل های شخصی بین همکاران رخ میدهد. این تعامل ها ممکن است، از طریق سمینارهای غیر رسمی، ملاقات های بدون برنامه، گفتگو هنگام نوشیدن چای و قهوه، چهره به چهره و از طریق پست الکترونیک و گفتگوی تلفنی بین دو نفر، ، و یا از طریق یادداشتهای شخصی، چت و گروههای بحث صورت پذیرد( منوریان، عسگری و آشنا، ۱۳۸۶).
به گفته برخی دیگر از پژوهشگران، از آنجا که تعاملهای غیر رسمی بر پایه ارتباطهای شخصی و اعتماد بنا گردیده است، موجب میشود دانش بیشتری بین افراد به اشتراک گذاشته شود.
۲ـ۲ـ ۳ـ ۱۰ـ بسترها و مجراهای تسهیم دانش
از جمله زیرساختهای مورد توجه برای تسهیم دانش، فراهمآوری بسترهای مناسب و مجراهایی است که فرایند تسهیم دانش را تسهیل و شرایط لازم را برای این امر فراهم میسازند. مطالعۀ متون حاکی از آن است که بسترهای اشتراک دانش را میتوان در دو مقوله طبقهبندی کرد: بسترهای مبتنی بر فناوریها و بسترهایی که الزاماً به وجود فناوریها نیاز ندارند، بلکه در مواردی فناوری میتواند نقش تسهیل کننده در اجرای هر چه بهتر فرایند تسهیم دانش از طریق آن بستر به شمار آید. در ادامه، به نمونههایی از این بسترها اشاره میشود(همان).
[۱] King