گفتار چهارم: بعد اجتماعی، سیاسی و تربیتی مسجد. 42
بند اول: آثار اجتماعی مسجد. 45
بند دوم: آثار سیاسی مسجد. 45
بند سوم: آثار تربیتی مسجد. 48
گفتار پنجم: رمز جذب مردم از جامعه به مسجد. 49
بند اول: امام جماعت… 51
بند دوم: عملکرد و نقش امام جماعت… 52
مبحث چهارم: کارکردهای تربیتی مسجد. 53
گفتار اول: تقویت هویت دینی.. 56
گفتار دوم: کارکردهای تبلیغی.. 56
مبحث پنجم: کارکرد قضایی مسجد. 57
مبحث ششم: تعریف لغوی و مفهومی سلامت اجتماعی.. 57
گفتار اول: سلامت اجتماعی در آموزههای دینی.. 58
بند اول: آموزههای دینی.. 59
بند دوم: تأکید بر تربیت دینی در سخنان حضرت امام خمینی (ره) 60
گفتار دوم: جایگاه سلامت اجتماعی در راهبرد نظام اسلامی.. 60
بند اول: نقش معنوی.. 61
بند دوم: نقش اخلاقی.. 62
بند سوم: نقش تربیتی.. 62
بند چهارم: نقش نظارتی.. 63
گفتار سوم: شیوههای ارتقای سلامت اجتماعی (مبتنی بر آموزههای دینی) 64
بند اول: نهادینه کردن فرهنگ دینی.. 64
بند دوم: نهادینه نمودن فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر. 64
بند سوم: ارتقای فرهنگی دینی.. 64
بند چهارم: تربیت و آموزش دینی.. 65
بند پنجم: نظارت و کنترل. 65
بند ششم: خودسازی.. 65
بند هفتم: امر به معروف و نهی از منکر. 66
بند هشتم: صداقت و راستگویی.. 67
بند نهم: خود کنترلی.. 67
گفتار سوم: نقش خانواده در سلامت جامعه. 69
بند اول: رابطه خانواده با مسجد. 69
بند دوم: آفتها و آسیبهای ارتباط خانواده با مسجدها 69
بند سوم: آسیب زدایی ارتباط خانواده با مسجدها 70
گفتار چهارم: اهمیت اجتماع در مسجد. 71
فصل سوم: نقش مساجد در پیشگیری از جرم و اجرای عدالت ترمیمی
مبحث اول: مفهوم لغوی واژه جرم. 73
مبحث دوم: پیشگیری از جرم. 73
گفتار اول: پیشگیری از جرم و سلامت اجتماعی.. 74
گفتار دوم: اهمیت پیشگیری در آموزههای دینی.. 75
گفتار سوم: آثار عوامل محیطی در پیشگیری از جرم. 82
گفتار چهارم: پیشگیری وضعی از نگاه آموزه های اسلام. 85
گفتار پنجم: مفهوم حسبه در سیاست جنایی اسلام. 86
گفتار ششم: راهکارهای پیشگیری از وقوع جرم در اسلام. 86
مبحث سوم: قضازدایی.. 87
گفتار اول: مفهوم قضازدایی.. 87
گفتار دوم: کارکرد قضازدایی.. 88
گفتار سوم: قضازدایی از منظر قانون اساسی.. 89
گفتار چهارم: ضرورت رعایت اصول قضازدایی.. 91
گفتار پنجم: قضازدایی و نقش آن در صلح و سازش… 92
گفتار ششم: پیشگیری از جرم و عدالت ترمیمی و تأثیر مساجد بر آنها 93
گفتار هفتم: انتفای دادگستری به عنوان مرجع عام تظلمات… 94
بند اول: در نشستهای ترمیمی، چرا برنامههای پیشگیری از جرم، اغلب شکست میخورند؟. 95
بند دوم: دامنه مداخله نظام کیفری و علت لزوم تمرکز روی مساجد در راستای قضازدایی.. 95
بند سوم: بررسی قضازدایی در شیوههای حل اختلاف از طریق مراجع غیرقضایی.. 96
مبحث چهارم: کیفرزدایی.. 97
گفتار اول: مفاهیم. 97
گفتار دوم: اشکال کیفرزدایی.. 98
گفتار سوم: مساجد و ارتباط آن با کیفرزدایی.. 98
گفتار چهارم: صورت سازی مجدد مداخله نظام کیفری.. 99
گفتار پنجم: عدم استفاده از ضمانت اجراهای خاص نظام کیفری.. 99
گفتار ششم: روشهای حذف منابع مداخله نظام کیفری.. 99
گفتار هفتم: جرم زدایی و دلایل ضرورت گسترش آن. 99
گفتار هشتم: اقسام و اشکال جرم زدایی عملی.. 100
گفتار نهم: تعریف مصالحه و اثربخشی مساجد. 101
مبحث پنجم: مساجد و ارتباط آن با حقوق شهروندی.. 101
گفتار اول: دسترسی شهروندان به محاکم دادگستری، تجلی گاه حفظ حقوق شهروندی.. 102
گفتار دوم: نقش مساجد و ائمه جماعات و رعایت حقوق دفاعی متهمان. 102
گفتار سوم: تزلزل در اجرای مجازات و لزوم استفاده از ظرفیتهای مساجد و ائمه جماعات… 103
مبحث ششم: بزه دیده و عدالت کیفری.. 105
گفتار اول: بزهدیده و قضازدایی.. 105
گفتار دوم: حدود اختیارات بزه دیده در قضازدایی در خصوص جرایم حق الناس در اسلام. 105
بند اول: اهمیت صلح و سازش در منابع اسلامی.. 107
بند دوم: دلایل لزوم غیرقضایی ساختن و استفاده از مساجد و ائمه جماعات… 107
گفتار سوم: نقش بزه دیده در به جریان انداختن فرآیند کیفری در مساجد. 108
گفتار چهارم: نقش بزه دیده در فرآیند رسیدگی و صدور حکم توسط مساجد. 108
مبحث هفتم: تاریخچه عدالت ترمیمی و تعریف آن. 110
گفتار اول: پیوند دادن پیشگیری از جرم به عدالت ترمیمی.. 112
گفتار دوم: ناکافی بودن کثرت رایزنیها در نشستهای عدالت ترمیمی.. 114
گفتار سوم: بهترین روشهای پیشگیری از جرم در نشستهای ترمیمی.. 114
گفتار چهارم: اختلاط مرزهای نظام کیفری با نهادهای جامعوی.. 115
گفتار پنجم: استقبال عمومی از سازش در ازمنه و امکنه مختلف… 115
گفتار ششم: بررسی اجمالی نقش شورای حل اختلاف در ایجاد صلح و سازش… 116
گفتار هفتم: مساجد و رابطه آن با بزه پوشی اسلامی.. 116
نتیجه گیری.. 118
راهکارها و پیشنهادات… 122
منابع. 124
چکیده
شناخت پدیدههای اجتماعی از جمله جرم مستلزم نگرشی همه جانبه در زمینه عوامل تأثیرگذار و عوامل کنترل کننده آن میباشد. یکی از عواملی که میتواند در پیشگیری از جرم سهم بسزایی ایفا نماید مذهب و توجه به نشانگرهای آن از جمله مسجد است که به عنوان یک نهاد عبادی مهم علاوه بر ارتقای خود کنترلی و یکپارچگی شخصیت افراد جامعه موجب سلامت روانی افراد جامعه و به تبع آن کاهش جرمهای اجتماعی میگردد. تاریخ بشر و اسناد و مدارک تاریخی مملو و گویای پیدایش پدیده مجرمانه از بدو خلقت بشر در جهان هستی میباشد. پدیدههای مجرمانه قدمتی به اندازه تاریخ بشر دارند. دولتها و حکومتها همواره به منظور مهار و کاهش ارتکاب جرم و تخلف در جوامع خود با وضع قوانین مقتضی بر حسب زمان و مکان خود و به کارگیری نیروهای قهریه و بازدارنده و صرف هزینههای گزاف تلاشهای بسیاری نمودهاند. کاهش و یا مهار جرایم و تخلفات در جامعه باعث ارتقاء امنیت و سلامت اجتماعی در جوامع میشود. اقدامات بازدارنده تنها راه حل اصلی کنترل جرایم و تخلفات در جوامع نمیباشد، بلکه اقدامات پیشگیرانه به عنوان مؤثرترین و کم هزینهترین روشهای ارتقای سلامت اجتماعی دارای اثربخشی خاص میباشند. مساجد از بدو پدید آمدنشان در صدر اسلام جایگاه و نقش ویژهای در مقوله سلامت اجتماعی در جامعه دارا بودهاند. توجه دین اسلام به روزه داری، انفاق، امر به معروف، نهی از منکر، پرهیزگاری، نظارت و کنترل و … از جمله مصادیق تأکید شرع مقدس به سلامت اجتماعی در جامعه میباشد. در امر پیشگیری نقش آموزههای دینی مساجد به عنوان یکی از مراکز توجه و راهبردهای مهم در امر کاهش و مهار جرایم و تخلفات آحاد مردم جامعه میبایستی مورد توجه جدی قرار گیرد. اعتقادات مذهبی در آحاد جامعه علاوه بر بازدارندگی آنان از ارتکاب جرایم و تخلفات به عنوان عاملی مهم در تحقق امر سلامت اجتماعی نقش اساسی دارند.
کلید واژهها: مسجد، سلامت اجتماعی، پیشگیری اجتماعی، قضازدایی، عدالت ترمیمی، کیفرزدایی
پیشگفتار
مسجد همواره مهمترین پایگاه، ملجأ و سنگر دفاع از حریم دین مبین اسلام و تجلیگاه عبادت، خضوع، خشوع و عشق ورزیدن به آستان خداوندگار عالمیان بوده است. جایگاه بلند و نقش سازنده و مؤثر این پایگاه بزرگ دینی در انتقال آموزههای اصیل دینی و ارتقاء و اعتلای تربیت صحیح اسلامی و کارکردهای گسترده آن از اوان رسالت حضرت ختمی مرتبت و در تداوم آن در زمان ائمه اطهار (ع) موجب گردیده است که این مکان معنوی بعنوان مرکز ثقل و کانون فعالیتهای علمی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی نظامی به شمار آید. در هندسه فرهنگی نظام مقدس جمهوری اسلامی نیز مساجد نقش محوری داشتهاند، و ارزش والایی برای اداره امور از این سنگر معنوی در نظر گرفته شده است. در کلام معمار کبیر انقلاب حضرت امام (ره) و در تداوم آن در سخنان مقام معظم رهبری نقش تعیین کننده مسجد در ایجاد همدلی، همکاری اجتماعی، حفظ و حراست از ارزشهای اسلام و انقلاب که از مهمترین سرمایههای ارزشمند جامعه است مورد توجه قرار گرفته است.
اما مع الوصف بایستی اذعان نمود به رغم تلاشهای صورت گرفته هنوز با مسجد ایده آل که در آموزههای شریعت تعریف شده است فاصله داریم و از سوی دیگر بعنوان یک حقیقت انکار ناپذیر باید تأکید کرد کمرنگ شدن جایگاه مسجد در جامعه اثر ملموسی در افزایش جرم و انحرافات اجتماعی خواهد داشت، و هر جا مسجد و اثرات معنوی آن وجود داشته باشد بزهکاری و جرم کمتر مشهود بوده و هرگاه نقش این پایگاه معنوی کاهش یابد بزهکاری و جرم در جامعه افزایش یافته است، از این رو به این حقیقت رسیدیم که میتوان و باید از طریق و با محوریت مساجد برای ارتقاء سلامت جامعه گام برداشت.
در روزگار معاصر، بن بستهای جدیدی پیش روی انسان گشوده شده است. بن بستهایی که انتهای آن، دیوارهای سر به فلک کشیده بی هویتی، تنهایی و پوچگرایی است و در افقهای آن، خورشیدهای یخ زده طلوع میکند. تنها چیزی که انسان را از این بحران نجات میدهد روی آوردن به خویشتن گمشده خویش است، معرفت و شناخت معبودی که عشق و محبت او نه تنها انسان را از بن بستهای عالم مُلک نجات میدهد بلکه پر و بالی به او میبخشد که اوج حریم ملکوت را در نوردد و پس از فنای در دوست، باقی به او شود.
هر کشوری و ملتی امکان دارد از دو ناحیه مورد هجمه قرار گیرد اول مرزهای خاکی و دوم مرزهای فکری و عقیدتی. فتح مرزهای خاکی همیشه به معنای فتح فکر و عقیده نیست ولی فکر و عقیده اگر فتح شد، فتح آب و خاک را هم در بر دارد. دفاع از مرزهای فکری و عقیدتی بعهده مرزبانان فکر و اندیشه و سربازان فرهنگی و عقیده است. در فرهنگ قرآن و اهل بیت (ع) مهمترین پایگاه و سنگر در برابر این تهاجمات مسجد است که کار آن فرهنگی و انسان سازی است. مسجد نقش بسیار مفیدی در تبلیغ دین و سلامت عمومی دارد و امروز در مقابل هجمههای گوناگون فرهنگی، ناهنجاریها و بزهکاریهایی که آمار رو به تزاید آن به دغدغه جدی پاسداران سلامت جامعه تبدیل شده جایگاه و تأثیر بی بدیلی را دارد. پرداختن به کارکرد مسجد در زمینه مبارزه با گناه و ناهنجاری و جرم، تحقق اندیشه تأمین سلامت اجتماعی و اخلاقی و روانی را تأمین و تضمین میکند.
مقدمه
یکی از کلید واژههای اصلی در ساختن جامعه سالم و نیل به سلامت اجتماعی با بکارگیری ابزارهای پیشگیرانه در حوزه فرهنگ در امر کاستن از جرم و بزهکاری در جامعه اسلامی مسجد است که پیرامون نقش برجسته و بارز آن در ارتقاء سطح جوامع با فرهنگ غنی اسلامی نظریهها و تحقیقات بی شماری ارائه و انجام گرفته است.
مسجد جایگاه رفیع و نقش سازنده و مؤثری بعنوان یک پایگاه دینی در انتقال آموزههای اصیل دینی و ارتقاء و اعتلای تربیت صحیح اسلامی و کارکردهای وسیع آن در دوره رسالت رسول اعظم و ائمه اطهار (u) ایفا نموده و موجب کانون بودن تمامی فعالیتهای علمی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و نظامی گردیده است.
در مهندسی فرهنگی نظام جمهوری اسلامی نیز مسجد با نقش کارآمد در ایجاد همدلی، همکاری اجتماعی، حفظ و حراست از ارزشهای اسلام و انقلاب که از مهمترین سرمایههای ارزشمند جامعه محسوب میشود مورد توجه و عنایت خاصی قرار گرفته است و از طرفی آمار رو به تزاید جرایم و بزهکاری در سطوح مختلف جامعه، به استناد آمار و ارقام احصاء شده از پروندههای موجود قضایی مبین دوری از معنویات و کم رنگ شدن نقش مساجد در زندگی اجتماعی مردم و ماحصل آن ضعف بنیه اعتقادی نسلها به ویژه نسل جوان میباشد.
در فضای پرتنش امروز، بشریت خسته از همه منابع و مراجعی که مدعی تأمین آرامش و امنیت وجودی او هستند، در پی یافتن معنای وجودی خویش است. تحقق این مهم در گرو تجربه فردی اشخاص و نه تحت تأثیر دستورالعملهای تجویزی توسط دیگرانی است که طبق ایدهآلهای خویش راهکارهایی ارائه داده و میدهند. در نتیجه، این معناکاوی پیوندی صریح و بی واسطه را میطلبد که شخص از سر نیاز واقعی در جهت اتصال با منبع معنا دست به کار شود؛ همان که عبادت مینامند.
دعا و عبادت به انسان متانت در رفتار، انبساط و شادی درونی، استعداد پیروزی، و استحکام در استقبال از حوادث میدهد و بدان وسیله آدمی توجه زیادی به منشاء معنای وجود پیدا میکند. از این رهگذر، انسان متکی به خدا و مستقل بار میآید و از اتکای به دیگران بی نیاز میشود. آنان که به درگاه الهی نیایش نمیکنند همواره متأثر از نارسائیهای مختلف اجتماعی و اقتصادی خود در تکاپوی نیل به مطالبات فزاینده زیر بار فشارهای طاقت فرسای روانی و اجتماعی، پیوسته در حال اضطرابند. دعا اطمینان بخش دلها و فضیلت هر انسان خداجو است، دعا سدی در برابر گناه و انحراف و در یک کلام، عامل معنا بخش به حیات انسانی است؛
اولین چیزی که انسان را از خودشناسی باز داشت، زندگی او را به یک دروغ بزرگ تبدیل میکند، شکست در نبرد میان خرد و هوس است. تمایلاتی در انسان است که او را برای انجام رفتاری که زندگیاش را تداوم میبخشد تشویق میکند. لذت جنسی برای ادامه نسل، لذت خوردن و نوشیدن برای بقای نفس، لذت و افتخار دارایی برای انجام فعالیتهای اجتماعی و موارد دیگری که زندگی فردی و اجتماعی را پایدار میدارد. اما نفس انسان این لذتها را اصیل انگاشته و برای دستیابی به آنها از مسیر طبیعی حیات خارج میشود و به تمتعات پوچ رو میآورد؛ در حالیکه او باید راه تعالی فردی و اجتماعی را بپوید. اما نفس، انسان را میریبد تا شهوتها و تمناهای آن را برآورد و قدرت اندیشه را که نظر به حقایق و کامیابی پایدار دارد، مغلوب سازد. پس اولین دشمن فریبکار در درون است و تا بر آن تسلط پیدا نکنی کانون نیرومندی و معرفت شکوفا نمیشود.
زندگی براساس خواستهها و ارزشهای دیگران سبب میشود که انسان استعدادها و مواهب و هدایای منحصر به فرد خویش را کشف نکرده و از خود فاصله بگیرد و با اینکه خداوند گنجینه هر کس را در درون او نهاد، اما آن فرد به دنبال گنج گمشده دیگران میرود و در نهایت دست خالی و افسرده در حالیکه سرمایه وجودی خویش را از دست داده است به انتهای راه میرسد و چیزی غیر از پوچی و رنج از دفتر خاطراتش نمیخواند. کسی در برابر جامعه منفعل میشود که در برابر نفس و هوس خود شکست را پذیرفته باشد. اما او که بر نفس خویش تسلط یافته، در رویارویی با رویههای نادرست اجتماعی هم مصلحانه و شجاعانه میایستد و راه دیگری را مییابد و میپیماید.