راهبردهای جسمانی – ذهنی برای دستیابی به آرامش عضلانی
تنفس عمیق و آرامش
نفس تان را مهار کنید . بر دم و بازدم خود متمرکز شوید و اجازه دهید با آهنگ منظمی شکمتان بالا و پائین رود . سپس روی بازدمتان تمرکز کنید و تا آن جا که ممکن است آن را طولانی و آهسته نمایید . همچنان که تنش را از درون خود خارج می کنید ، احساس آرامش نیز می نمایید .
موسیقی درمانی و‌آرامش
موسیقی درمانی عبارتست از استفاده موسیقی در انجام مقاصد درمانی چون : از بین رفتن بیماری ، ابقاء و پیشرفت سلامت جسمانی و روانی . از آن بعنوان ابزاری که پاسخ های بیولوژیک بدن را تحت تأثیر قرار می دهد ، نیز می توان استفاده کرد .
بعنوان مثال : ضربان قلب ،فشار خون ، تعداد تنفس ، بازده قلبی ، پاسخ مردمک ها ، پاسخ ایمنی بدن و مواد مترشحه درونی بدن تحت تأثیر موسیقی قرار می گیرند . از ثمرات شایان توجه موسیقی آرامش بخش ، کاهش مواردی نظیر : اضطراب ، درد و تنش و مقدار مصرف داروهای بیهوشی و ضد درد است . ( منبع اینترنت )
آب و آرامش (آب درمانی )
استفاده از آب برای تغییر دمای بدن و افزایش آرامش عضلانی .
آب گرم یا داغ ، رگهای خونی را گشاد می کند ، در حالیکه آب سرد آنها را تنگ می کند ولی هر دو به بهود جریان خون و افزایش آرامش عضلانی کمک می کنند .
رایحه درمانی و آرامش
عطرها گیرنده های بویایی را بر می انگیزند تا به قسمتهایی از مغز که مرکز کنترل عواطف و هیجانات و خاطرات است علامت دهند که هورمونهای آرام کننده را آزاد کنند و در امواج مغزی و آلفا و تتا ( امواج آرام کننده ) افزایش ایجاد شود .
یکی از مهمترین موارد کاربرد رنگ درمانی ، دردرمان بیماریهای اعصاب است .
خواص اصلی رنگها
قرمز :قرمز رنگ انرژی ، نیروی بدنی و قدرت است ،همچنین قرمز رنگ عشق است .
سبز : رنگ تعادل و هارمونی است و این رنگ در چشم انسان آرامش بخش ترین رنگ ها است .
آبی : رنگ حقیقت ،آرامش و هماهنگی استو سب بتسکین ذهن می شود .
زرد : رنگ مربوط به هوش و عقل و فهم است و اگر در جهت تحریک ذهن بکار رود ، به شما در افزایش سرعت درک و تفکر کمک می کند .
سیاه : این رنگ ، در رنگ درمانی کاربرد چندانی ندارد . فقط می تواند منجر به قرار گرفتن بیمار در وضعیت سکوت و صفا در حضور خداوند گردد .
پیشینه پژوهش
مطالعه اینگل هارد ( ۱۹۹۰ ) / در دهه ۱۹۸۰ در ۱۶ کشور این موضوع را مورد تأیید قرار می دهد که هر چه عوامل پیش بینی کننده شادکامی بیشتر باشد ، افراد از آرامش روانی بیشتری برخوردارند .
دینر و همکاران در تحقیقی دیگر ( ۱۹۹۶ ) گزارش داده اند که فرهنگهای جمع گرایانه در مقایسه با فرهنگ های فردگرایانه ، احساس رضامندی و احساس آرامش روانی پائین تری گزارش داده اند .
